De eerste paar dagen

Hier zit ik dan. Op mijn bed, 10.000 kilometer van thuis. Tijdens het typen van deze twee zinnen merk ik al dat het lastig is om Nederlands te praten, en dat al na een dag. Communiceren met iedereen gaat in het Engels, het grappige is zelfs dat de Engelse taalbeheersing van de locals beter is dan van veel Nederlanders. Misschien komt dat ook wel doordat ze hier al beginnen met het geven van Engelse lessen aan 3-4 jarigen.

Het begon allemaal al op het vliegveld in London. Landen in terminal 5 en vertrekken in terminal 3 is ongeveer 2 uur aan tijd extra voor alleen het reizen tussen de terminals. Gelukkig was de tweede vlucht vanaf London naar Johannesburg (na een vreselijk vlucht van Amsterdam naar London) een stuk beter. De vlucht naar London was een kwelling. In de hoek gepropt naast een Chinees gezin met een schreeuwend kind dat niks anders deden dan het eten van zalmbroodjes. De vlucht naar Johannesburg was geweldig. Twee stoelen voor mijzelf, een entertainmentsysteem met behoorlijk nieuwe films en onbeperkt drinken. Ze gaven zelfs een tasje met spullen als een slaapmaskertje, tandenborstel en oordopjes. Ook waren er onbeperkt aantal dekentjes beschikbaar aangezien het gedeelte waar ik zat maar voor de helft gevuld was. De derde vlucht, van Johannesburg naar Manzini was heel kort, we kregen een drankje en de landing werd al ingezet voordat het drankje op was. Prima vlucht dus. Ik merkte meteen dat hoe dichter ik bij mijn eindbestemming kwam, hoe kleiner de vliegvelden werden, het vliegveld van Manzini International is 1 landingsbaan. Het leiden van het vliegtuig tot aan de controle van bagage was slechts 3 medewerkers.

Vanaf het vliegveld tot aan de lodge waar we verblijven was slechts 20 minuten rijden over de snelweg. Naja snelweg, je mag er 120 maar dat kun je op veel plekken niet eens rijden. Toch probeerde de bestuurder het meerdere keren wel in een oud busje. Deze mensen kennen de weg zo goed, hij wist precies waar elk gat was en welke stukken wel veilig genoeg waren om normale snelheden van de snelweg te rijden. Eindelijk aangekomen in de lodge hoorde ik al Nederlands, blijkt dat we met heel veel Nederlanders zitten, zo veel dat er grapjes rondgaan over dat er nu maar 7 mensen in Nederland wonen, iedereen zit hier. Swaziland is namelijk de helft van Nederland qua oppervlakte, het heeft echter ‘maar’ 1.2 miljoen inwoners. Van die 1.2 miljoen mensen is bijna 50% onder de 15 jaar en heeft 70% minder dan een dollar per dag te besteden. Het is ook het land waar het hoogste percentage HIV aanwezig is. Van alle geteste zwangere vrouwen (er zijn er dus nog veel meer) is 48% HIV+. Ondanks dit zijn de mensen hier juist heel vriendelijk. Vergeleken met Nederland (sorry jongens) zijn ze hier veel socialer. Willekeurige kinderen die je op straat aanspreken en een praatje met je maken.

Het wennen aan de cultuur gaat hier vrij snel. Rijden met openbaar vervoer is heel anders dan dat we gewend zijn in Nederland (ze maken zich hier niet zoveel zorgen over regels) zo lang het maar veilig is. Ze openen de schuifdeuren ruim voordat de het busje gestopt is, ze hebben hier geen bushaltes, je zegt gewoon wanneer je er uit wilt. Het reizen van en naar het winkelcentrum kost totaal 8 Rand, dat is ongeveer 50 eurocent. Alles is hier goedkoper op de geïmporteerde producten na. Avondje uiteten voor nog geen 5 euro met porties die je genoeg zijn voor 2 personen.

Voor zover hebben we nog niet veel gedaan. De eerste dag was kleine introductie en tijd voor jezelf. De tweede dag (vandaag dus) was een volledige informatie dag met een geplande tour door de omgeving. De informatie hebben we gehad, over Krugerpark, Mozambique en onze projecten, de tour ging niet door. Het regent hier nu al de hele dag. Harder dan dat ik in Nederland ooit heb meegemaakt. Ik wist dat het nu het regenseizoen is, maar zo erg had ik niet verwacht. Het enige positieve aan dit weer is dat het nu ongeveer 25 graden is, het voelt benauwd maar het is beter dan het weer in Nederland! Wat betreft de moderne dingen zijn ze hier al redelijk ver. Er is (matig) internet dat soms uitvalt, ze hebben altijd stroom en warm water. Er is een normaal winkelcentrum met grote (Spar) supermarkten en normale winkels waar ze geimporteerde spullen verkopen. Die spullen zijn hier dan ook twee keer zo duur als dat ze in Nederland zouden kosten.

Voor nu houd ik het hierbij, een korte samenvatting van de eerste twee dagen. De echte cultuurshock zal gaan komen wanneer ik werkelijk ga helpen bij de (bouwprojecten). Het zien van de kinderen die na schooltijd misschien geen eten meer zien tot de volgende ochtend, als ze weer op school komen, ALS. De komende paar dagen zullen we naar het Krugerpark gaan, aangezien hier geen internet is zullen jullie pas (waarschijnlijk, ik kan natuurlijk niks beloven) zondag weer van mij horen. Ik zal proberen om dat verslag uitgebreider te doen.

Groeten vanuit het mooie maar natte Swaziland!